در شصتمین سال تولید رنو ۴، شرکت فرانسوی رنو با همکاری شرکت طراحی آرسنال، نمونه اولیه‌ی یک خودروی پرنده‌ی تک سرنشین را به نمایش گذاشتند که بر اساس طراحی کوادکوپتر اما به سبک مدل کلاسیک رنو ۴ ساخته شده است.
طی چند سال گذشته ده‌ها شرکت شروع به توسعه‌ی تاکسی‌های هوایی کرده‌اند؛ هواگردهای عمودپرواز که برای حمل بار یا مسافر در مسافت‌های نسبتا کوتاه شهری طراحی شده‌اند. ظاهر و برخی جزئیات این وسایل نقلیه در
هر پروژه نسبت به دیگری متفاوت است اما ظاهر اغلب آن‌ها، حتی زمانی که سازندگان به آن خودروی پرنده می‌گویند، بیشتر یادآور بالگرد است تا خودرو.
نظر ظاهری بدنه‌ی تاکسی شباهت زیادی به مدل قدیمی رنو ۴ دارد که در نسخه‌های مختلف از سال ۱۹۶۱ تا سال ۱۹۹۴ میلادی تولید می‌شد اما مانند دیگر بخش‌های این هواگرد، از فیبر کربن ساخته شده است. به اندازه‌ای سبک که خلبان می‌تواند آن را بلند کند و در یک کابین کوچک با صندلی بنشیند.
این وسیله‌ی نقلیه دارای چهار موتور با نیروی پیشرانه‌ی کلی ۳.۷ کیلونیوتن است که انرژی آن‌ها توسط چهار باتری لیتیوم پلیمری ۲۲ آمپرساعتی تأمین می‌شود. طبق محاسبات، تاکسی هوایی می‌تواند تا ۲۶ متر بر ثانیه شتاب بگیرد اما سرعت آن به‌صورت نرم‌افزاری به ۴ متر بر ثانیه محدود شده است. ارتفاع پرواز هم به ۱۵ متر محدود شده است؛ اگرچه طبق اعلام رنو از نظر فنی قابلیت صعود به ۷۰۰ متر وجود دارد.
با وجود پرواز کوتاه‌مدت این هواگرد، اکنون قرار است در سال ۲۰۲۲ در موزه‌ی آتلیه رنو در پاریس و دیگر نقاط جهان به نمایش گذاشته شود.
منابع: Engadget, TGSL